حیرت حسنی است در طبع نگه از بیدل دهلوی غزل 187

1 حیرت حسنی است در طبع نگه پرورد ما ششجهت آیینه بالدگر فشانی‌گرد ما

2 مفت موهومی‌ست‌گر ما نام هستی می‌بریم چون سحرگرد نفس بوده‌ست ره‌آورد ما

3 ما به هستی از عدم پر بی‌بضاعت آمدیم باختن رنگی ندارد در بساط نرد ما

4 یک تأمل چون نفس بر آینه پیچیده‌ایم حیرت محضیم و بس‌گر واشکافی‌گرد ما

5 دفتر ما هرزه‌تازان سخت بی‌شیرازه است کو حیا تا نم‌ کشد خاک بیابانگرد ما

6 چون سحر بیهوده‌از حسرت نفسها سوختیم آتشی روشن نشدآخرزآه سردما

7 نسخهٔ وحشت سواد چشم آهو خواندهایم گر سیه‌گردد سراپا نیست باطل فرد ما

8 شعله راخاکستر خودهم‌کم ازشمشیر نیست به‌که‌گیرد عبرت از ما دشمن نامرد ما

9 چون جرس عمری تپیدیم وز هم نگداختیم سخت جانی چند نالد بر دل بی‌درد ما

10 بیدل اقبال ضعیفیهای ما پوشیده نیست آفتاب عالم عجزست رنگ زرد ما