نگاهش از دل ما بر سر نابود می‌رنجد
- 1
- 2
- 3
1 نگاهش از دل ما بر سر نابود می‌رنجد چو خوی نازکی دیر آتشی شد زود می‌رنجد
2 دماغ آشفته‌ام پروانه دیوانه‌ای دارم به یاد شعله‌ای می‌سوزد و از دود می‌رنجد
3 برای خاطری چون غنچه پژمرده حیرانم که چون بیند دل ما را غبار‌آلود می‌رنجد
ادامه توضیحات شاعر