چشم او کرد بقتلم تصریح از فیض کاشانی غزل 210

1 چشم او کرد بقتلم تصریح نگهش کرد بعفوم تملیح

2 سوی من کرد نگاه گرمی که در آن بود بوصلش تلویح

3 کرد مژگانش اشارت با لب که بیفشان شکری با تملیح

4 لب لعلش شکری داد بمن نمکین شکر شیرین ملیح

5 سخنی رفت میان من و او باشارت به کنایت نه صریح

6 بطمع شد دل من زان الطاف که مگر وعده اوهست صحیح

7 دل چو بستم بوصالش گفتا می ندانی که بوصلیم شحیح

8 گر نهد لب بلب فیض شود سخنانش همه شیرین و ملیح