مستی او مایهٔ هشیاریش از امیرخسرو دهلوی مثنوی 49

1 مستی او مایهٔ هشیاریش خفته همه خلق ز بیداریش

2 کردی بزرگی به حق کهتران داد سبک جامه به قیمت گران

3 این همه بیداری ما خفتن ست کامدن ما ز پی رفتن ست

4 از پی نامی که مبادش امید، نامه سیه کردی و دیده سپید!