1 درشت‌خو سخنش عافیت ثمر نبود صدای تار رگ سنگ جز شرر نبود

2 هجوم حادثه با صاف دل چه خواهدکرد ز سیل خانهٔ آیینه را خطر نبود

3 غبار وحشت ما از سراغ مستغنی‌ست به رفتن نگه از نقش پا اثر نبود

4 به عالمی که ادب محو بی‌نشانیهاست هوس اگر همه عنقاست نامه‌بر نبود

5 به‌ کارگاه تآمل همان دل است نفس گره به رشتهٔ‌ کارم‌ کم از گهر نبود

6 ز بخت شکوه ندارم‌ که نخل شمع مرا بهار سوختنی هست اگر ثمر نبود

7 به رنگ ریگ روان رهنورد سودا را به غیر آبلهٔ پا گل سفر نبود

8 در این محیط که هر قطره نقد باختن است خوش آن حباب ‌که آهیش در جگر نبود

9 مخواه رنگ حلاوت زگفتگو بیدل نیی‌ که ناله ‌کند قابل شکر نبود