اجداد شه جهان همه تاج ورند از کلیم رباعی 79

1 ای به از گل بر سر احباب خاک خواریت چاره ساز جان کار افتاده زخم کاریت

2 در کنار نامه اغیار یادم کرده ای تا بدانم بعد از این قدر فرامش کاریت

1 اشک کواکب نگر چرخ غم اندود را گریه فراوان بود خانه پردود را

2 صبر گوارا کند هرچه ترا ناخوشست ساعتی از کف بنه آب گل آلود را

1 آن سرو روان تا بگلستان گذری داشت پروانه صفت گل هوس بال و پری داشت

2 دل از خم زلف تو برون رفت و نگفتی کاین حلقه ماتمزدگان نوحه گری داشت