اجداد شه جهان همه تاج ورند از کلیم رباعی 79

1 اشک کواکب نگر چرخ غم اندود را گریه فراوان بود خانه پردود را

2 صبر گوارا کند هرچه ترا ناخوشست ساعتی از کف بنه آب گل آلود را

1 ما را طپیدن از غم دنیا شعار نیست صد شکر کاب طینت ما موج دار نیست

2 بی جذبه جنون نرسد کس بهیچ جا سالک براه ماند اگر نی سوار نیست

1 چشمت بفسون بسته غزالان ختن را آموخته طوطی ز نگاه تو سخن را

2 پیداست که احوال شهیدانش چه باشد جائیکه بشمشیر ببرند کفن را