هذ اغزال هلال السمآء از حکیم سبزواری غزل 162

1 هذ اغزال هلال السمآء مضناکی غد الغزالة فی العشق من حیاراکی

2 ز شوق روی تو گردید گل گریبان چاک شقیق احمر ذوالکی بعض قتلاکی

3 ز آهوان نه همین صید اهل دل کردی سلبت مهجة اهل التقی و لثنا کی

4 امام شهر بمحراب خود بخود گویاست بحاجبیک بان صار بعض صرعاکی

5 همین نه ماه گرفت از فروغ مهر رخت ذکاء یقتبس النور من محیاکی

6 ز تار زلف دو تا گر مرا شب تاری است صباحی اسفر لیلای من ثنایاکی

7 ز دیده خون رودم محرم دو دیده رود فدع یودع یا دمع طرفی الباکی

8 صبا ز دیدهٔ دل گویمت چسان هیهات وهل اعبر یالروح عنک حاشاکی

9 گل مراد برآید مرا توچون ببر آئی اشم نکهته و رد التثم فآکی

10 اگرچه ورد زبان ورد سوسن و سمن است فانت قصد ضمیری و کل اسماکی

11 ز بخت بد چو به بیداریم از او محروم فلیت عند رقادی سمحت رؤیاکی

12 ز دوست چشم امید این بود که دید اسرار سمعت فیه اقاویل کل افاکی