1 به دور عدل تو در زیر چرخ مینایی چنان گریخت ز دهر دو رنگ، رنگ فتور

2 که باز شانه کند همچو باد سنبل را به نیش چنگل خون ریز تارک عصفور

1 به خیره برشمرد سیر خورده گرسنه را چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست

2 چو پوست روبه ببینی به خان واتگران بدان که: تهمت او دنبهٔ به سر کارست

1 گل دگر ره به گلستان آمد وارهٔ باغ و بوستان آمد

2 وار آذر گذشت و شعلهٔ او شعلهٔ لاله را زمان آمد

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار