1 تا کرده محبت هدف تیر تو جان را بر قصد من ابروی تو زه کرده کمان را

2 حیرت‌زده در باغ تو چون بلبل تصویر نگشاده نظر سوی تو بستیم زبان را

3 در عالم تصویر کس آگه زکسی نیست از هم چه خبر دیده حیرت‌زدگان را

4 باشد چو یکی آینه این خانهٔ زیبا مسکن مشمارید سرای گذران را

5 بگذر ز گل عیش که گلزار تعلق خار ره مقصود بود کعبه روان را

6 صورت چه پذیرد ز نظر بی دل روشن بی آینه در باز مکن آینه دان را

7 از باد تکبر سر بی مغز تهی ساز بر دوش کشی چند تو این بار گران را

8 بندد کمر بندگی قد تو شمشاد چون جلوه دهی در چمن آن سرو روان را

9 قصاب جهان چون به عناد است و دورنگی جا داده در آغوش بهار تو خزان را