می‌برزند ز مشرق شمع فلک از سعدی شیرازی غزل 495

1 می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه ای ساقی صبوحی درده می شبانه

2 عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

3 گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن ور تیر طعنه آید جان منش نشانه

4 گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه

5 آن کوزه بر کفم نه کآب حیات دارد هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه

6 صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه

7 دیوانگان نترسند از صولت قیامت بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه

8 صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه