ای کرده به آرایش گفتار از غالب دهلوی رباعی 31

1 چون عذار خویش دارد نامه اعمال ما ساده پرکار فراوان شرم اندک سال ما

2 میل ما سوی وی و میلش به سوی چون خودی ست آرد از خود رفتنش ناگه به استقبال ما

1 نه هرزه همچو نی از مغزم استخوان خالی ست که جای ناله زاری در این میان خالی ست

2 روم به کعبه ز کوی تو و ز حق خجلم ز سجده جبهه و از پوزشم زبان خالی ست

1 از فرنگ آمده در شهر فراوان شده است جرعه را دین عوض آرید می ارزان شده است

2 چشم بد دور چه خوش می تپم امشب که به روز نفس سوخته در سینه پریشان شده است