چهره شرمگین از جلال الدین محمد مولوی غزل 1842

1 گفت نه والله بالله العظیم مالک الملک و به رحمان و رحیم

2 آن خدایی که فرستاد انبیا نه بحاجت بل بفضل و کبریا

1 پادشاهی دو غلام ارزان خرید با یکی زان دو سخن گفت و شنید

2 یافتش زیرک‌دل و شیرین جواب از لب شکر چه زاید شکرآب

1 گفت موسی ای کریم کارساز ای که یکدم ذکر تو عمر دراز

2 نقش کژمژ دیدم اندر آب و گل چون ملایک اعتراضی کرد دل

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم