1 از آن رو دوست می‌دارم خط رخسار خوبان را که بهر الفت ایشان سبب دانسته‌ام آن را

2 جفاها می‌کشیدم بندهٔ آن خط مشکینم که بر من کرد ظاهر صدهزاران لطف پنهان را

3 کنون دل می‌تواند کرد سِیْرِ باغ رخسارش که پوشید آن خط مشکین سر چاه زنخدان را

4 از آن خط معنبر هر سر مویی زبانی شد صلای خوان وصلش داد دل‌های پریشان را

5 نمی‌سوزد دلم را با جفا تا گرد خط پیدا شب آمد کرد زایل گرمی خورشید رخشان را

6 ز خط مصحف رخسار او ای دل مشو غافل گر این آیت مسلمان ساخته آن نامسلمان را

7 فضولی نیست غیر خط رخسار پری‌رویان طلسمی کآشنا با هر پری می‌سازد انسان را