همی با عقل در چون و چرائی از پروین اعتصامی قصیده 42

1 همی با عقل در چون و چرائی همی پوینده در راه خطائی

2 همی کار تو کار ناستوده است همی کردار بد را میستائی

3 گرفتار عقاب آرزوئی اسیر پنجهٔ باز هوائی

4 کمین گاه پلنگ است این چراگاه تو همچون بره غافل در چرائی

5 سرانجام، اژدهای تست گیتی تو آخر طعمهٔ این اژدهائی

6 ازو بیگانه شو، کاین آشنا کش ندارد هیچ پاس آشنائی

7 جهان همچون درختست و تو بارش بیفتی چون در آن دیری بپائی

8 ازین دریای بی کنه و کرانه نخواهی یافتن هرگز رهائی

9 ز تیر آموز اکنون راستکاری که مانند کمان فردا دوتائی

10 بترک حرص گوی و پارسا شو که خوش نبود طمع با پارسائی

11 چه حاصل از سر بی فکرت و رای چه سود از دیدهٔ بی روشنائی

12 نهنگ ناشتا شد نفس، پروین بباید کشتنش از ناشتائی