می رفت و گلاب از سمنش از رشیدالدین وطواط رباعی 23

1 شاهی، که قدر او ز ثریا نشان دهد درگاه او ز گنبد جافی امان دهد

2 خوارزم شاه عالم و عادل، که خاک را سم سمند او شرف آسمان دهد

1 ای جاه تو فراخته اعلام کبریا صافیست اعتقاد تو از کبر و از ریا

2 در عقد ملک در جلال تو واسطه در چشم فتح گرد براق تو توتیا

1 بهار جان فزا آمد جهان شد خرم و زیبا بباغ راه گستردند فرش حله و دیبا

2 بباغ اندر بنفشه شد چو قد بیدلان چفته بباغ اندر شکوفه شد چو خد دلبران زیبا