آسمان داند که گاه از خاقانی شروانی قطعه‌ 183

خاقانی شروانی

شعربعدی

1365 / 183

شعر قبلی

خانه / خاقانی شروانی / دیوان اشعار خاقانی شروانی / قطعات در دیوان اشعار / قطعه‌ شماره 183

1 آسمان داند که گاه نظم و نثر بر زمین چون من مبرز کس ندید

2 در بیانم آب و در فکر آتش است آبی از آتش مطرز کس ندید

3 ز آتش موسی برآرم آب خضر ز آدمی این سحر و معجز کس ندید

4 از دو دیوانم به تازی و دری یک هجا و فحش هرگز کس ندید

خاقانی شروانی

شعر شعر کهن قطعه‌ خاقانی شروانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از خاقانی شروانی

1 زآتش اندیشه جانم سوخته است وز تف یارب دهانم سوخته است

2 از فلک در سینهٔ من آتشی است کز سر دل تا میانم سوخته است

1 در عشق تو عافیت حرام است آن را که نه عشق پخت خام است

2 کس را ز تو هیچ حاصلی نیست جز نیستیی که بر دوام است

1 من ندانستم که عشق این رنگ داشت وز جهان با جان من آهنگ داشت

2 دستهٔ گل بود کز دورم نمود چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت

شعربعدی

1365 / 183

شعرقبلی