1 اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند با جراحت‌های غم از راحت جان فارغند

2 با فروغ پرتو نور تجلی جمال روز از خورشید و شب از ماه تابان فارغند

3 گر جهان از موج طوفان حوادث پر شود آشنایان محیط غم ز طوفان فارغند

4 کفر زلف ایمان طلعت تن پرستان را بود عاشقان حق پرست از کفر و ایمان فارغند

5 باده نوشانی که مستند از صبوحی الست تا صباح روز حشر از راح و ریحان فارغند

6 بی نوایان سر کوی محبت چون حسین از سریر کیقباد و تاج خاقان فارغند