بشنوی گر ز من غمزده پندی از قصاب کاشانی غزل 311

1 به چشم عبرت اوضاع جهان گر، دیدنی دارد به روز خویشتن چون صبح هم خندیدنی دارد

2 ز نقش نرد نتوان جمع کردن خاطر خود را چو چیدی مهره را آن‌قدر هم برچیدنی دارد

1 گاه آبادم نماید گاه ویرانم کند چرخ سرگردان نمی‌دانم چه با جانم کند

2 طعمه مور ضعیف‌ام عاقبت در زیر خاک گر به روی تخت هم‌دوش سلیمانم کند

1 خال عنبربو جدا و خط مشکین‌مو جداست آنچه خوبان را بود در کار با آن دل‌رباست

2 نرگس شهلا است یا چشم است یا آهوی چین زینت حسن است یا خال است یا مشک ختاست