هدهدی کو که از سبا گوید از فیض کاشانی غزل 432

1 هدهدی کو که از سبا گوید خبر یار آشنا گوید

2 کو سلیمان که رمز منطق طیر از خدا گیرد و بما گوید

3 کو خضر تا که موسی جانرا از لدنا اشاره‌ها گوید

4 نوح کو تا که کشتی سازد من رکب فیه قد نجا گوید

5 کو خلیلی که رو بحق آرد لا احبی بما سوی گوید

6 کو کلیم اللهی لقا جوئی روبرو حرف با خدا گوید

7 کو مسیحی که مرده زنده کند خبری چند از سما گوید

8 کو محمد که سرّ ما او حی با احبا و اولیا گوید

9 کو علی آن در مدینه علم تا ز حق شمهٔ بما گوید

10 یا چو جامی ز هل اتی نوشد رمزی از سرّ انما گوید

11 اهل بیت نبی کجا رفتند و آنکه ز ایشان حدیث واگوید

12 همدمی کو که آشنا باشد با دلم حرف آشنا گوید

13 یا دل از مدعی نهان با او چند حرفی بمدعا گوید

14 کو طبیب دلی درین عالم خستهٔ درد دل کرا گوید

15 تا بگوشم رسد ندای الست هر سر موی من بلی گوید

16 یا شوم مست بادهٔ توحید تا سرا پای من خدا گوید

17 با دل از مدعی نهان با دوست چند حرفی بمدعا گوید

18 یا چو آن فانیان سبحانی بزبان خدا ثنا گوید

19 بس کن ای دل که حرف نازک شد فیض را گوی تا دعا گوید

20 شکوه بس فیض اهل دردی کو تا طبیبش از او دوا گوید