1 سر طره‌ای به هوا فشان ختنی ز مشک‌تر آفرین مژه‌ای بر آینه بازکن‌گل عالمی دگر آفرین

2 ز سحاب این چمنم مگو بگذر ز عشوهٔ رنگ و بو به تو التماسی‌گریه‌ام دو سه خنده‌گل به سر آفرین

3 سر زلف عربده شانه‌کن نگهی به فتنه فسانه‌کن روش جنون بهانه‌کن زغبار من سحر آفرین

4 ز حضور عشرت بیش وکم نه بهشت خواهم و نی ارم به خیال داغ تو قانعم تو برای من جگرآفرین

5 به‌کمال خالق انس و جان نه زمین رسید و نه آسمان به صدف‌کسی چه دهد نشان ز حقیقت‌ گهر آفرین

6 حذر از فضولی وهم و ظن‌، تو چه می‌کند به جهان من در احولی به هوس مزن ز دو چشم یک نظر آفرین

7 منشین چو مطلب دیگرن به غبار منت قاصدان رقم حقیقت رنگ شو، به‌شکست‌، نامه بر آفرین

8 چمنی‌ست عالم بی‌بری ز طرب شکاری عافیت چو چنار رو زکف تهی همه بهله برکمر آفرین

9 سر و برگ راحت این چمن به خیال ما نکند وطن چو غبار نم زده‌ گو فلک سر ما به زیر پر آفرین

10 به‌کلام بیدل اگر رسی مگذر ز جادهٔ منصفی که‌کسی نمی‌طلبد زتو صله‌ای دگر مگر آفرین