از نوا بر من قیامت از اقبال لاهوری زبور عجم 84

1 از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست پیش محفل جز بم و زیر و مقام و راه نیست

2 در نهادم عشق با فکر بلند آمیختند ناتمام جاودانم کار من چون ماه نیست

3 لب فروبند از فغان در ساز با درد فراق عشق تا آهی کشد از جذب خویش آگاه نیست

4 شعله ئی میباش و خاشاکی که پیش آید بسوز خاکیان را در حریم زندگانی راه نیست

5 جره شاهینی بمرغان سرا صحبت مگیر خیز و بال و پر گشا پرواز تو کوتاه نیست

6 کرم شب تاب است شاعر در شبستان وجود در پر و بالش فروغی گاه هست و گاه نیست

7 در غزل اقبال احوال خودی را فاش گفت زانکه این نو کافر از آئین دیر آگاه نیست