مدام محرم صهبا بود پیاله از غالب دهلوی غزل 38

1 مدام محرم صهبا بود پیاله ما به گرد مهر تنیده ست خط هاله ما

2 زهی ز گرمی خویت نفس گرانمایه گداز ناله ما آبیار ناله ما

3 چمن طراز جنونیم و دشت و کوه از ماست به مهر داغ شقایق بود قباله ما

4 به دل ز جور تو دندان فشرده ایم و خوشیم ز استخوان اثری نیست در نواله ما

5 تو زودمستی و ما رازدار خوی توایم شراب درکش و پیمانه کن حواله ما

6 درازی شب هجران ز حد گذشت، بیا فدای روی تو عمر هزار ساله ما

7 جنون به بادیه پرداز گلستان بخشید سواد دیده آهوست داغ لاله ما

8 ز سعی هرزه به بیحاصلی علم گشتیم چو باد بید پدید آمد از اماله ما

9 همین گداختن است آبروی ما غالب گهر چه ناز فروشد به پیش ژاله ما