1 بود مردی در سخاوت بی بدل هرچه بودی خرج کردی بی خلل

2 مینداشت البته یک جو زر نگاه گفت یک روزیش مردی نیک خواه

3 کای فلان آخر نترسی از هلاک کان زمان کز تو برآید جان پاک

4 چون نمیداری نگه یک پیرهن پس فراهم بایدت کردن کفن

5 گفت چون جانم برآید در پسی وان کفن کدیه کنند از هر کسی

6 گر ز دروازه درآیم نیز من پس شما بر سر زنیدم آن کفن

7 حرص مینگذاردت پاک ای پسر تا پلید آئی تو درخاک ای پسر

8 دایماً در خوی ناخوش ماندهٔ وز صفات بد در آتش ماندهٔ

9 تا صفاتت باتو خواهد بود جمع تو نخواهی بود بی سوزی چو شمع