می‌خواست فلک که تلخ کامم از وحشی بافقی رباعی 26

1 پر گشت دل از راز نهانی که مرا هست نامحرم راز است زبانی که مرا هست

2 با کس نتوان گفتن و پنهان نتوان داشت از درد همین است فغانی که مرا هست

1 بازم زبان شکر به جنبش درآمدست نیشکر امید ز باغم بر آمدست

2 آن دولتی که می‌طلبیدیم در به در پرسیده راه خانه و خود بر در آمدست

1 قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست

2 حال نکو بگذرد، بخت مددها کند طالع خود دیده‌ام، شاهد این حال هست