به کوی میکده هر سالِکی که ره دانست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 به کوی میکده هر سالِکی که ره دانست دری دگر زدن اندیشهٔ تَبَه دانست
2 زمانه افسر رندی نداد جز به کسی که سرفرازیِ عالم در این کُلَه دانست
3 بر آستانهٔ میخانه هر که یافت رهی ز فیضِ جامِ می اسرار خانقه دانست
4 هر آن که رازِ دو عالم ز خطِ ساغر خواند رموزِ جامِ جم از نقشِ خاکِ ره دانست
5 ورای طاعتِ دیوانگان ز ما مطلب که شیخِ مذهبِ ما عاقلی گنه دانست
6 دلم ز نرگسِ ساقی امان نخواست به جان چرا که شیوهٔ آن تُرک دل سیه، دانست
7 ز جورِ کوکبِ طالع سحرگهان چشمم چنان گریست که ناهید دید و مه دانست
8 حدیثِ حافظ و ساغر که می‌زند پنهان چه جایِ محتسب و شَحنه، پادشه دانست
9 بلندمرتبه شاهی که نُه رواق سِپهر نمونه‌ای ز خَمِ طاقِ بارگه دانست
معنی شعر:
حال که با عنایت خداوندی حقیقت را شناخته ای هرگز از راه راست منحرف مشو. عاقلانه بیاندایش و به درستی تصمیم بگیر. راهی که درپیش روی داری قطعا درست است.همان را انجام بده و هیچ شک و تردیدی به خود راه مده. به داده راضی باش.