به سرو ماند، از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 122

1 پوپک دیدم به حوالی سرخس بانگک بر برده به ابر اندرا

2 چادرکی دیدم رنگین برو رنگ بسی گونه بر آن چادرا

1 آخر هر کس از دو بیرون نیست یا برآوردنی‌ست، یا زدنی‌ست

2 نه به آخر همه بفرساید؟ هرکه انجام راست فرسدنی‌ست

1 نیز ابا نیکوان نمایدت جنگ فند لشکر فریادنی، خواسته‌نی سودمند

2 قند جداکن از وی، دور شو از زهر دند هر چه به آخر بهست جان ترا آن پسند

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار