ابراهیم شاهدی دده

خوشا شب تا سحر با از ابراهیم شاهدی دده غزل 114

غزل 114 ام از 123 غزلیات

خانه / ابراهیم شاهدی دده / دیوان فارسی ابراهیم شاهدی دده / غزلیات در دیوان فارسی / غزل شماره 114

1 خوشا شب تا سحر با او نشسته فروزان شمع و رو در رو نشسته

2 صلاح و عقل را یک سو نهاده ز غیر عشق او یک سو نشسته

3 نظر بر قامت چون سرو نازش به حیرت بر کنار جو نشسته

4 ز سوز هجر او هر لحظه داغیست مرا اندر بن هر مو نشسته

5 نخوانم سوی جنت دیگر ای شیخ چو بینی بر سر آن کو نشسته

6 به جان شاهدی چشمت چه ها کرد به زیر طاق آن ابرو نشسته

ابراهیم شاهدی دده

شعر شعر کهن غزل ابراهیم شاهدی دده

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از ابراهیم شاهدی دده

1 از عنبرت غبار چو بر یاسمین نشست شرمنده گشت نافه و در ملک چین نشست

2 شد خاک راه جمله تنم زان طمع که دید آمد خدنگ ناز تو و بر زمین نشست

1 بسم نبود که زلفت بقصد دین برخاست سپاه خط تو هم ناگه از کمین برخاست

2 ز بس که موی میان تو در خیال من است چو نال شد تن از او ناله حزین برخاست

1 خطت را بدایت به غایت خوش است تماشای آن بی نهایت خوش است

2 به تیری دل بی نوا را بساز که از پادشاهان عنایت خوش است

شاعر شعر خوشا شب تا سحر با او نشسته ابراهیم شاهدی دده می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر خوشا شب تا سحر با او نشسته غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر شاد, شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه است.

شعربعدی

123 / 114

شعرقبلی

بنر