1 تا دیده کمانْ مهره ابروی تو دید دل در بر من همچو کبوتر بطپید
2 خال تو مرا به دانه در دام آورد زلف تو مرا به حیله در حلقه کشید
1 چون تو گلی در همه گلزار نیست چون تو شکر در همه بازار نیست
2 نامه به پایان شد و باقی سخن قصّه ما در خور طومار نیست
1 گهی با ما خوش و گه سرگران است نمی دانم که هر دم بر چه سان است
2 نباشد چشم غیر از قطره آب مرا زین قطره دریای روان است
1 در شهر فتنه ای شد می دانم از که باشد تُرکی ست فتنه افکن پنهانم از که باشد
2 هر روز اندرین شهر خلقی ز دل برآیند گر دیگری نداند من دانم از که باشد