ماه را دید مرغ شب پره از سعدی شیرازی قطعه‌ 442

1 جوانی سر از رای مادر بتافت دل دردمندش به آذر بتافت

2 چو بیچاره شد پیشش آورد مهد که ای سست مهر فراموش عهد

1 شنیدم که وقتی گدازاده‌ای نظر داشت با پادشازاده‌ای

2 همی‌رفت و می‌پخت سودای خام خیالش فرو برده دندان به کام

1 ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت زیبا نتواند دید الا نظر پاکت

2 گر منزلتی دارم بر خاک درت میرم باشد که گذر باشد یک روز بر آن خاکت

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم