1 دیده در هجر تو شرمندهٔ احسانم کرد بس که شب‌ها گهر اشک بدامانم کرد

2 عاشقان دوش ز گیسوی تو دیوانه شدند حال آشفتهٔ آن جمع پریشانم کرد

3 تا که ویران شدم آمد به کفم گنج مراد خانهٔ سیل غم آباد که ویرانم کرد

4 شمّه‌ای از گل روی تو به بلبل گفتم آن تُنُک حوصله رسوای گلستانم کرد

5 داستان شب هجران تو گفتم با شمع آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد