گفت از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 123

1 گفت با درویش روزی یک خسی که ترا این‌جا نمی‌داند کسی

2 گفت او گر می‌نداند عامیم خویش را من نیک می‌دانم کیم

3 وای اگر بر عکس بودی درد و ریش او بدی بینای من من کور خویش

4 احمقم گیر احمقم من نیک‌بخت بخت بهتر از لجاج و روی سخت

5 این سخن بر وفق ظنت می‌جهد ورنه بختم داد عقلم هم دهد