اوگفتن ما وتو به هر رنگ ضرور از بیدل دهلوی غزل 481

1 اوگفتن ما وتو به هر رنگ ضرور است اینش مکن اندیشه‌که او از همه دور است

2 آیینهٔ تنزیه وکدورت چه خیال است جایی‌که بطون منفعل افتاد ظهور است

3 واداشته افسانه‌ات از فهم حقیقت این پنبهٔ گوشت اثر آتش طور است

4 یاران به تلاش من مجهول بخندید او در بر و من دربه‌در، آخر چه شعور است

5 بر صبحدم‌گلشن ایجاد منازید هنگامهٔ بنیاد تبسمکده شوراست

6 دمسردی یاران جهان چند نهفتن دندان به هم خوردهٔ سرمازده عور است

7 از شخص به تمثال تسلی نتوان شد زحمتکش صیقل نشوی آینه‌کور است

8 جایی‌که خموشی‌ست سرو برگ سلامت هرگاه زبان بال‌گشاید پر مور است

9 پرغره نباشید چه تحقیق وچه‌تقلید اینها همه بیحاصلی عشق غیور است

10 بیدل به تو درهیچ مکان راه نبردیم آیینه سراب است‌که تمثال تو دور است