چنین گفتست کسری از عطار نیشابوری الهی نامه 14

1 شمع رویت را دلم پروانه‌ای است لیک عقل از عشق چون بیگانه‌ای است

2 پر زنان در پیش شمع روی تو جان ناپروای من پروانه‌ای است

1 چه شاهدی است که با ماست در میان امشب که روشن است ز رویش همه جهان امشب

2 نه شمع راست شعاعی، نه ماه را تابی نه زهره راست فروغی در آسمان امشب

1 چون شدستی ز من جدا صنما مُلْتَقَى لِمْ تَرَکْتَ بِیْ نَدَما

2 حق میان من و تو آگاه است هُوَ یَکْفی مِنَ الَّذی ظَلَما

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند