1 نموده صبح صادق جامه پاره فتاد، لرزه بر جان ستاره

2 در آن مجلس که خلد جاودان بود ز آثار جمالش هم چنان بود

3 که گر از چشم پابیرون نهادی نگه چون مست از پا اوفتادی

4 چو عکس آن رخ چون سیم ساده فتاده دیدم اندر جام باده

5 گمان بردم که خورشید جهان‌تاب ز شرمش سر فرو برداست در آب