گفتشان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 46

1 گفتشان در خواب کای اولاد من نیست ممکن ظاهر این را دم زدن

2 فاش و مطلق گفتنم دستور نیست لیک راز از پیش چشمم دور نیست

3 لیک بنمایم نشانی با شما تا شود پیدا شما را این خفا

4 نور چشمانم چو آنجا گه روید از مقام خفتنش آگه شوید

5 آن زمان که خفته باشد آن حکیم آن عصا را قصد کن بگذار بیم

6 گر بدزدی و توانی ساحرست چارهٔ ساحر بر تو حاضرست

7 ور نتانی هان و هان آن ایزدیست او رسول ذوالجلال و مهتدیست

8 گر جهان فرعون گیرد شرق و غرب سرنگون آید خدا آنگاه حرب

9 این نشان راست دادم جان باب بر نویس الله اعلم بالصواب

10 جان بابا چون بخسپد ساحری سحر و مکرش را نباشد رهبری

11 چونک چوپان خفت گرگ آمن شود چونک خفت آن جهد او ساکن شود

12 لیک حیوانی که چوپانش خداست گرگ را آنجا امید و ره کجاست

13 جادوی که حق کند حقست و راست جادوی خواندن مر آن حق را خطاست

14 جان بابا این نشان قاطعست گر بمیرد نیز حقش رافعست