گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 163

1 گفت بخشیدم بدو ایمان نعم ور تو خواهی این زمان زنده‌ش کنم

2 بلک جمله مردگان خاک را این زمان زنده کنم بهر ترا

3 گفت موسی این جهان مردنست آن جهان انگیز کانجا روشنست

4 این فناجا چون جهان بود نیست بازگشت عاریت بس سود نیست

5 رحمتی افشان بر ایشان هم کنون در نهان‌خانهٔ لدینا محضرون

6 تابدانی که زیان جسم و مال سود جان باشد رهاند از وبال

7 پس ریاضت را به جان شو مشتری چون سپردی تن به خدمت جان بری

8 ور ریاضت آیدت بی اختیار سر بنه شکرانه ده ای کامیار

9 چون حقت داد آن ریاضت شکر کن تو نکردی او کشیدت ز امر کن