گفتا که به گرد کوی ما از سنایی غزنوی رباعی 134

1 تا گل لعل روی بنمودست بلبل از خرمی نیاسودست

2 دیرگاهست تا چو من بلبل عاشق بوستان و گل بودست

1 دگر گردی روا باشد دلم غمگین چرا باشد جهان پر خوبرویانند آن کن کت روا باشد

2 ترا گر من بوم شاید وگر نه هم روا باشد ترا چون من فراوانند مرا چون تو کجا باشد

1 تا لب تو آنچه بهتر آن برد کس ندانم کز لب تو جان برد

2 دل خرد لعل تو و ارزان خرد جان برد جزع تو و آسان برد