گفت حکیمی که مفرح از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 137

1 گفت حکیمی که مفرح بود آب و می و لحن و خوش و بوستان

2 هست ولیکن نبود نزد عقل هیچ مفرح چو رخ دوستان