1 چنین گفتست بوبکر سفاله که با او هست پیوسته حواله

2 همی گویند در آبم نشانده که هرگز تر مگرد ای باز مانده

3 که گرچه غرقهٔ امّا چنانی که گر تر گردی از تر دامنانی

4 مشو تر گر چه در آبی همیشه درین معرض چه سنجد شیر بیشه

5 که داند تا درین اندوه مردان چگونه زار در خونند گردان

6 اگر این درد بودی حاصل تو جهانی خون گرفتی ازدل تو