خنجر کشید و عربده از بابافغانی شیرازی غزل 296

1 خنجر کشید و عربده با اهل حال کرد آن ترک مست بین که چه با خود خیال کرد

2 حسنش یکی هزار شد و آمد از سفر خوش آن هوا که پرورش این نهال کرد

3 هر شیوه یی ز صورت او معنییست خاص غافل همین ملاحظه ی خط و خال کرد

4 ناصح برو که انس نگیرد به هیچ کس دیوانه یی که همدمی آن غزال کرد

5 یا رب چه شد که از سر ما سایه برگرفت سروی که کارها همه بر اعتدال کرد

6 ایزد ترا ز بهر دل خلق آفرید وانگه چنین سرآمد و صاحب جمال کرد

7 بگذار خون غیر جوانان بروزگار کاین شحنه چند خون چنین پایمال کرد

8 خونم چو آب خورد لبت وه چه خط نوشت آنکس که بر تو خون فغانی حلال کرد