روان از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 2

1 روان را بدانش ستایش نمود سخن را ترازوی دانش نمود

2 سپس خامه را با زبان جفت کرد نی گنگ را داور گفت کرد

3 زبان هست چون خسروی باشکوه ورا خامه دستور دانش پژوه

4 چنان چون ز دستور پیروز بخت هویدا شود راز سالار تخت

5 شود خوانده از خامه راز زبان ازیرا که باشد ورا ترجمان