افلاک را جلالت تو پست میکند از فیض کاشانی غزل 356

1 افلاک را جلالت تو پست میکند املاک را مهابت تو پست میکند

2 هر جا دلی که عشق تو در وی کند نزول هوشش رباید و خردش مست میکند

3 مر پست را عبادت تو میکند بلند مر نیست را ارادت تو هست میکند

4 جان را ز آسمان بزمین لطفت آورد لطف خفی شمارهٔ هر مست میکند

5 علم رسا احاطه ذرات کاینات تا قدر او بلند شود پست میکند

6 سازد ز نطفه قدرت تو صورت عجب تا جان کند شکار ز تن شست میکند

7 تا دیده‌اش گشاید در ظلمت افکند تا سر بلند گردد پا پست میکند

8 بر اهل خیر چون بگشاید دری بهشت بر دوزخ آن گشاد دری بست میکند

9 آزاری ارچه میرسد از گردش سپهر لیکن تلافی چو دلی خست میکند

10 جای حوادث است جهان بلند و پست گاهی کند بلند و گهی پست میکند

11 بیماریی چو دست دهد یا عدو دعا سعی طبیب و کار زبر دست میکند

12 هر دم که فیض میل جهان دگر کند دستش گرفته است تو پا پست میکند