1 هرگز به باغ دهر گیائی وفا نکرد هرگز ز شست چرخ خدنگی خطا نکرد

2 خیاط روزگار به بالای هیچ کس پیراهنی ندوخت که آخر قبا نکرد

3 نقدی نداد دهر که حالی دغل نشد نردی نباخت چرخ که آخر دغا نکرد

4 گردون در آفتاب سلامت کرا نشاند کآخر چو صبح اولش اندک بقا نکرد

5 کی دیده‌ای دو دوست که جوزا صفت بدند کایامشان چو نعش یک از یک جدا نکرد

6 وقتی شنیده‌ام که وفا کرد روزگار دیدم به چشم خویش که در عهد ما نکرد

7 دهر اژدهای مردم خوار است و فرخ آنک خود را نوالهٔ دم این اژدها نکرد

8 بس کس که اوفتاد در این غرقه گاه غم چشم خلاص داشت سفینه‌ش وفا نکرد

9 آن مهره دیده‌ای تو که در ششدر اوفتاد هرگه که خواست رفت حریفش رها نکرد

10 خاقانیا به چشم جهان خاک درفکن کو درد چشم جان تو را توتیا نکرد