مدعی را کرد یار خویشتن از سحاب اصفهانی غزل 278

1 مدعی را کرد یار خویشتن تا کنم من فکر کار خویشتن

2 به که ندهم وعده ی وصلش به خویش تا نباشم شرمسار خویشتن

3 همنشینی با سگ کویش کنم تا فزایم اعتبار خویشتن

4 غیر چون دیدم به بزمت با رقیب بستم از کوی تو بار خویشتن

5 گه نشانم آتش سوزان دل زآب چشم اشک بار خویشتن

6 گه ز آه شعله بار خود کنم چاره ی شبهای تار خویشتن

7 از برم دل رفت و بر چشمم نهاد اشک خونین یادگار خویشتن

8 دور از آن رو کرده بس گلها (سحاب) ز اشک خونین در کنار خویشتن