1 عاشق کسی بود که چو عشقش ندی کند اول قدم ز روی وفا جان فدی کند

2 دلبر، که دستگیری عاشق کند ز لطف گر جان کنند در سر کارش کری کند

3 زهری که دشمنی دهد از بهر رنج، تو بستان به یاد دوست بخور، تا شفی کند

4 بستم دکان مشغله را در به روی خلق تا عشق او در آید و بیع و شری کند

5 از آستان نمی‌گذرم تا جفای او خاکم وظیفه سازد و خونم جری کند

6 بر کشتگان تیغ غم او کفن مپوش کان به شهید عشق که از خون ردی کند

7 مجنون که شب رود بر لیلی، شگفت نیست روز از تحملی ز سگان حمی کند

8 باد هواست، چار حد آن خراب کن هر خانه را که جز هوس او بنی کند

9 ای اوحدی، ز هر چه کنی کار عشق به آیا کسی که عشق ندارد چه می‌کند؟