در چمن تا قامتش انداز شوخی‌کرد سر از بیدل دهلوی غزل 1684

1 در چمن تا قامتش انداز شوخی‌کرد سر سرو خاکستر شد و پرواز قمری‌کرد سر

2 بی‌نیازی لازم اقبال عشق افتاده است عجز مجنون آخر استغنا به لیلی‌کرد سر

3 آسمان‌عمری‌ست در ایجاد دل خول می‌خورد تاکجا بحر ازگهر خواهد تسلی‌کرد سر

4 زین محیطش بیش نتوان برد جز رنج پری از رگ گردن چو موج آنکس‌که دعوی‌کرد سر

5 در حقیقت هیچکس از هیچکس ممتاز نیست نور با ظلمت در این محفل مساوی‌کرد سر

6 شاهد بیباکی‌گردون هجوم انجم است جوش ساغر داشت ‌کاین طاووس مستی ‌کرد سر

7 قابل جولان اشکم عرصهٔ دیگر کجاست هر دو عالم خاک شدکاین طفل بازی‌کرد سر

8 بسکه فرصت برگذشتن محمل تعجیل داشت تا دم از فردا زدم افسانهٔ دی‌کرد سر

9 مقصدکلی به فکرکار خویش افتادنست بی‌گریبان نیست هر راهی‌که خواهی‌کرد سر

10 بیدل از وضع ادب مگذر که گوهر در محیط پای سعی موج را از ترک دعوی کرد سر