1 ای بر فلک از رخ علم نور کشیده زلف تو قلم در شب دیجور کشیده

2 حسن از اثر مستی و ناخفتن دوشت صد سرمه در آن نرگس،مخمور کشیده

3 خط تو بر آن روی چو خورشید هلالیست از غالیه بر صفحهٔ کافور کشیده

4 گفتار تو زنبور زبان از شکرینی خط در ورق زادهٔ زنبور کشیده

5 ما از ره دور آمده نزدیک تو وانگاه خود را تو زما بی‌سببی دور کشیده

6 اندیشهٔ وصل تو بسر نشتر سودا خون از جگر عاشق محرور کشیده

7 از بس که بکشتی به جفا خسته دلان را گرد تو ز ماتم‌زدگان سور کشیده

8 بارت ز دل و دیده و نازت به سر و چشم هم سرو سهی برده و هم حور کشیده

9 از عشق تو چون اوحدی امروز جهانی داغ ستمت بر دل رنجور کشیده