بخت جوان دارد آن که با تو از سعدی شیرازی غزل 86

1 بخت جوان دارد آن که با تو قرین است پیر نگردد که در بهشت برین است

2 دیگر از آن جانبم نماز نباشد گر تو اشارت کنی که قبله چنین است

3 آینه‌ای پیش آفتاب نهادست بر در آن خیمه یا شعاع جبین است

4 گر همه عالم ز لوح فکر بشویند عشق نخواهد شدن که نقش نگین است

5 گوشه گرفتم ز خلق و فایده‌ای نیست گوشه چشمت بلای گوشه نشین است

6 تا نه تصور کنی که بی تو صبوریم گر نفسی می‌زنیم بازپسین است

7 حسن تو هر جا که طبل عشق فروکوفت بانگ برآمد که غارت دل و دین است

8 سیم و زرم گو مباش و دنیی و اسباب روی تو بینم که ملک روی زمین است

9 عاشق صادق به زخم دوست نمیرد زهر مذابم بده که ماء مَعین است

10 سعدی از این پس که راه پیش تو دانست گر ره دیگر رود ضلال مبین است