1 پادشاهی دُر ثمینی داشت بهر انگشترین نگینی داشت

2 خواست نقشی که باشدش دو ثمر هر زبان کافکند بنقش نظر

3 وقت شادی نگیردش غفلت گاه انده نباشدش محنت

4 هرچه فرزانه بود آن ایام کرد اندیشهٔ ولی بدخام

5 ژنده پوشی پدید شد آندم گفت بنویس بگذرد این هم

6 شاه را این سخن فتاد پسند چون شکرخنده از لب چون قند

7 ز آنکه گر پیش آید او را غم بیند او بگذرد شود خرم

8 ور بود هم بعیش خوش اندر بیند او بگذرد شود ابتر

9 ای کریم بحق علی الاطلاق بحق آنکه داد این سه طلاق

10 که باسرار ده تو آن کردار که بود آن مطابق گفتار