افسرده شد از دم دهانم از سنایی غزنوی رباعی 268

1 زان چشم پر از خمار سرمست پر خون دارم دو دیده پیوست

2 اندر عجبم که چشم آن ماه ناخورده شراب چون شود مست

1 نخواهم من طریق و راه طامات مرا می باید و مسکن خرابات

2 گهی با می گسارم انده خویش گهی با جام باشم در مناجات

1 مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را جان ابراهیم باید عشق اسماعیل را

2 گر هزاران جان لبش را هدیه آرم گویدم نزد عیسا تحفه چون آری همی انجیل را